నందవరంలో ఉండే కార్తీక్ ఆరవతరగతి చదువుతున్నాడు. తనంత ధైర్యస్థుడు ఎవరూ లేరని స్నేహితులవద్ద బీరాలు పలుకుతుండేవాడు. పాఠశాల ప్రక్కనే చుప్పనాతి సూరయ్య పొలం ఉంది. విద్యార్ధుల దృష్టి ఎప్పుడూ ఆ పొలంలో విరగకాసి ఉండే రెండు మామిడి చెట్లపై ఉండేది. అవి పూత పెట్టినప్పటినుంచి కాపు అయిపోయేంతవరకూ ఒక కంట వాటిని కనిపెట్టి , వీలును బట్టి కోసుకునేవారు. అయితే ఆ ప్రయత్నాలలో సూరయ్య చేతులకు చిక్కి తిట్లు తిన్నవారే అధికం.
ఒక్క కాయ కోసుకురావడమే కష్టమైతే, ఒడి నిండా దూసుకుతెస్తానని కార్తీక్ స్నేహితులతో పందెం కాశాడు. సూరయ్యకు దొరికిపోతే ఓడినట్లే! సాయంత్రం బడి సమయం పూర్తయ్యాక పుస్తకాలు ఇంట్లో పెట్టి... పొలం వైపు దౌడు తీసాడు. పందెం వేసిన స్నేహితులు బడి వద్ద ఉన్నారు. వారికి చేతులు ఊపి మెల్లగా చేలోకి వెళ్ళాడు. కార్తీక్ ఇలా పోవడం, మరో వైపు నుంచి సూరయ్య పొలంలోకి వెళుతుండడం గమనించారు విద్యార్ధులు. కార్తీక్ కు తిట్లు తప్పవని గ్రహించి, సూరయ్యకు కనిపించకుండా తమ ఇళ్ళకు బయలుదేరారు.
శీతాకాలం కావడంతో త్వరగా చల్లబడుతోంది. కార్తీక్ వడివడిగా మామిడిచెట్టు వద్దకు చేరి పైకి ఎగబ్రాకాడు. చెట్టు నిండా ఉన్న పళ్ళలో అక్కడక్కడా అరమగ్గినవి ఉన్నాయి. వాటిని వెతికి కోసి నిక్కరు జేబుల్లో నింపుకున్నాడు. అతనా ప్రయత్నంలో ఉండగానే చెట్టు క్రింద కాస్త అలికిడి అయ్యింది. క్రిందకు చూసిన కార్తీక్ ఖంగుతిన్నాడు. చుట్ట త్రాగుతూ సూరయ్య కనిపించాడు. అతను పైకి చూస్తే తనకు తిప్పలు తప్పవని గ్రహించి మెల్లగా ఆకులు గుంపుగా ఉన్న భాగానికి చేరుకున్నాడు. అక్కడ సూరయ్యకు కనిపించనని నిర్ధారించుకున్నాడు.
ఓ పది నిమిషాలు గడిచింది. ఆకులు తొలగించి చూసిన కార్తీక్ కు అక్కడే ఉన్న సూరయ్య కనిపించాడు.గుండె వేగంగా కొట్టుకోవడం ప్రారంభించింది. పూర్తిగా చీకటి పడింది. మళ్ళీ ఆకుల చాటు నుంచి తొంగిచూసాడు. తెల్లటి చొక్కా, పంచె లతో ఆకారం కనిపించింది. తను క్రిందికి వచ్చేదాకా సూరయ్య అక్కణ్ణించి కదలడని అర్ధమైంది. చలి పెరుగుతోంది....... అర్ధరాత్రి వేల మళ్ళీ చూసిన కార్తీక్ కు సూరయ్య ఆకారం అలాగే కనిపించింది. క్రిందకు దిగలేని పరిస్థితి... ఉందామంటే అపరిమితమైన చలి! తెల్లవారేవరకు ఉండక తప్పదని నిర్ణయించుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాడు. ఎప్పుడో తెల్లవారుఝామున నిద్రపట్టింది.
ఉదయం సూర్యకిరణాలు వెచ్చగా తాకాక మెలకువ వచ్చింది. అదే భయంతో కళ్ళు తెరచి ఆకులు జరిపి చూశాడు. పంచె, చొక్కా వేసిన దిష్టిబొమ్మ కనిపించింది. దాని తలపై కుండ బోర్లించిఉంది. ఆ కుండపై కళ్ళు, ముక్కు లాగా సున్నపుబొట్లు పెట్టి ఉన్నాయి. ఓ ప్రక్క ఆశ్చర్యం, మరోపక్క సిగ్గేసింది. మెల్లగా చెట్టు దిగి ఆ బొమ్మను చూసి నవ్వుకున్నాడు కార్తీక్. సూరయ్య ఆ బొమ్మను పెట్టేందుకే చెట్టు క్రిందకు వచ్చాడని గ్రహించాడు. ఇంటివైపు నడుస్తూ... ’ ఇంకెన్నడూ ఇతరులను పిరికివాళ్ళుగా, తనను ధైర్యవంతునిగా చెప్పుకోకూడదనుకున్నాడు.
ఈరోజే మీ బ్లాగు సందర్శించాం. చాల బాగుంది. పిల్లల సాహిత్యానికి అవసరం అనిపించే వేదిక. ఇది నెట్ చూసే పిల్లలకి , పెద్దలకు బ్లాగును ప్రచారం చేస్తే ఇంకా బాగుంటుంది. చాల కధలు పెద్దలకి కూడా ఉపయోగకరంగా ఉంటుంది.
రిప్లయితొలగించండి