పూర్వం పిల్లి తన సోదరుడు పులితో కలిసి అడవిలోనే ఉండేది. పులి తను వేటాడి తెచ్చిన ఆహారంలో పిల్లికి వాటా ఇస్తుండేది. జీవితం సాఫీగా గడిచిపోతున్నా... సోమరితనం పెరుగుతోందనే భావన, ఇతరులపై ఆధారపడుతున్నాననే ఆత్మన్యూనత పిల్లిని బాధిస్తూఉండేవి. దాని పరిస్థితి ఇలా ఉంటే ఊర్లోని మనిషి స్థితి మరోరకంగా ఉంది. ఎలుకలు విపరీతంగా పెరిగి ఒక్క గింజ కూడా మిగల్చకుండా పంటను తినేస్తున్నాయి. వాటి దెబ్బకు పస్తులు ఉండాల్సివస్తోంది. ఎలుకలను పట్టేందుకు ఊర్లోని ఏ జంతువూ సుముఖంగా లేవు. ఎందుకంటే ఎలుకలు వాటికి వాటా ఇస్తున్నాయి మరి!
కొత్త జంతువు నొకదాన్ని తెచ్చి ఎలుకల అంతు చూడాలని నిర్ణయించుకున్నాడు మనిషి. ఆ పని కొరకు అడవిలోకి వెళ్ళాడు. కోతి, కొండముచ్చు, ఎలుగు, పాము, నెమలి, .. ఇలా ఎన్నో తారసపడ్డాయి. వాటిలో కొన్ని ఊర్లోకి రావడానికి సుముఖత చూపలేదు. వస్తామన్న వాటి మాటతీరు, ప్రవర్తన మనిషికి నచ్చలేదు. దట్టమైన అడవిలోకి వెళ్ళాడు. సంభాషిస్తూ వస్తోన్న పులి, పిల్లి ఎదురయ్యాయి. ఆ రెండింటినీ గ్రామానికి ఆహ్వానించాడు మనిషి. " రాజులా బ్రతుకుతున్న నన్ను కాపలాకుక్కగా మారుద్దామనుకుంటున్నావా? నీ అంతు చూస్తా, ఇక్కణ్ణించి మర్యాదగా వెళ్ళిపో" అని పులి గాండ్రించింది.
పిల్లి మాత్రం, " అన్నయ్యా.. అడవిలోనే ఉండి విసుగు పుట్టింది, కొంతకాలం అతనితో ఉండి వస్తా..." అని పులిని బ్రతిమాలింది. పులికి కూడా పిల్లి వెళ్తాననడం ఆనందం కలిగించేదే! ప్రతిరోజూ దానికి ఆహారంలో వాటా ఇవ్వాల్సిరావడం ఇబ్బందిగా ఉంది. మనసులో సంతోషంగా ఉన్నా పైకి బాధ నటిస్తూ, " నీ కోరికను కాదనడం భావ్యం కాదు. కానీ, నువ్వు కొంతకాలమే అక్కడ గడిపి తిరిగి రావాలి. అలా అని నాకు మాటివ్వు..." అని చేయి చాపింది.
పులి నుంచి సెలవు తీసుకున్న పిల్లి మనిషి వెంట దారితీసింది. దారిలో తన నివాసం, ఆహారం, ఇతర స్థితిగతులు గురించి ఆరాతీసింది. " నీకెలాంటి లోటు రాదు, నిన్ను మా కుటుంబసభ్యునిగా చూసుకుంటాము. ఇష్టమైనన్ని ఎలుకలు తినొచ్చు, వాటిని తిని మొహం మొత్తినప్పుడు చక్కగా పాలు, పెరుగును ఆస్వాదించొచ్చు. ఈ అడవిలో బిక్కుబిక్కుమంటూ ఉండడం కంటే మా ప్రేమాభిమానాల మధ్య ఉండడం నీకెంతో సంతోషానిస్తుంది. నువ్వే చూస్తావుగా మ అతిథిమర్యాదలు?" అంటూ మనిషి దాని అనుమానాలు పటాపంచలు చేశాడు.
ఊరికి చేరిన పిల్లి ఎలుకల వేటలో నిమగ్నమయ్యింది. కడుపునిండా ఆహారం, కంటి నిండా నిద్రతో చాలా సంతోషంగా ఉంది. మధ్య మధ్యలో మనిషి ఇస్తోన్న పాలు, పెరుగు అమిత సంతృప్తిని కలిగిస్తున్నాయి.
కొంత కాలం గడిచింది. ఎలుకల సంఖ్య బాగా తగ్గింది. గాదెల నిండా ధాన్యంతో మనిషి సంతోషంగా ఉన్నాడు. పిల్లికి వేటలో ఎలుకలు సమృద్ధిగా దొరకడం లేదు, దాంతో రోజూ మనిషి దానికి పాలు, పెరుగు పెట్టాల్సివస్తోంది. అది అతనికి ఇబ్బందిగా మారింది. అవసరం తీరాక అనవసరపు ఖర్చు అనుకున్నాడు. ఒక రాత్రి పూట పిల్లిని వీధిలోకి గిరాటేశాడు.
పాపం.. అది నిర్ఘాంతపోయింది. మనిషి చేసిన అవమానం తీవ్ర వేదనను మిగిల్చింది. తిరిగి అడవికి వెళదామంటే మనసొప్పలేదు. అడవిలోని జంతువులు గేలి చేస్తాయని భయపడింది. కష్టమో, నష్టమో ఊర్లోనే ఉండి బ్రతకాలని నిర్ణయించుకుంది. ఇక అది మొదలు..... ఆహారానికై నిరంతరం కష్టపడుతూనే ఉందది. అడపాదడపా దొరికే ఎలుకలను విందుభోజనంలా తింటూ.. పాలు, పెరుగుకై రోజూ ఏదో ఒక ఇంట్లో దూరడం ప్రారంభించింది. మనిషి జాలి పడితే ఆహారం, కోపగిస్తే కర్రదెబ్బలు దొరుకుతున్నాయి దానికి.
బ్రతుకు దినదినగండమై, కృశించి పులి లాంటి దాని శరీర పరిమాణం నేడు మనం చూస్తోన్న స్థితికి చేరింది. ఈ దీనావస్థ నుంచి దానికి విముక్తి ఎప్పుడో?
